SÜLÜN HAKKINDA

SÜLÜN HAKKINDA

Sülün, tavuksular (Galliformes) takımında bulunan büyük bir kuş grubundaki kuşlara verilen genel addır. 11 cinsi ve 35 türü bulunan sülünlerin erkekleri ve dişileri birbirine benzemez. Erkek sülünlerin daha parlak renkli tüyleri ve uzun kuyrukları vardır. En çok bilinen bayağı sülün (Phasianus colchicus) dünya üzerinde hem doğal alanlarda bulunur hem de çiftliklerde yetiştirilir. Doğada yaşayanları av hayvanı olarak avlanır.

Keklik ve turaçtan oldukça büyük ve erkekleri çok renkli, uzun kuyruklu, süslü bir kuştur. Erkeklerde baş, boyun koyu yeşil, madeni lacivert pırıltılıdır. Gözlerinin etrafı çıplak ve koyu kırmızıdır. Kulak arkasındaki tüyler başın arkasında kulak gibi uzamıştır. Boynun altı, ense dibi ve göğüs tüyler koyu kırmızı-kahverengi, mor-erguvani parıltılı, üzerleri enine siyah lekelidir. Karın koyu kahverengi, sırt, omuz ve kanat önü tüyleri kırmızı, uçları siyah ve beyaz bantlıdır. Kanat uçma tüyleri kahverengi, üzerleri pas sarısı bantlıdır. Kuyruk tüyleri uzun, dipte açık gri-kahverengi uca doğru kızıl kahverengi ve enine geniş siyah bantlıdır. Dişilerin rengi açık gri kahverengi, boyun ve göğüs açık erguvani parıltılı ve enine koyu lekelidir. Karın açık, enine lekeli, kuyruk uzun açık gri kahverengi, üzeri siyah, koyu kahverengi bantlıdır. Her ikisinde gaga ve ayaklar boynuz rengi, erkeklerin ayağında mahmuz bulunur. Büyük bir gürültüyle dikine havalanır, bir müddet sonra ara sıra kanat vurarak ve süzülerek düz bir doğrultuda uçar. Genellikle sessizdirler. Erkekler horozu andırır.Boy erkeklerde 75-85 cm., dişilerde 53-63 cm.dir.

Denizden 400 m. yüksekliğe kadar olan mıntıkalarda orman kenarında, sulak, ağaçlık yerlerde, ekili alanların çevrelerindeki çalılıklarda yaşarlar. Yuvasını yerde yapar, zeytuni benekli 12-16 yumurtlar. Kuluçka süresi 24 gündür. Yavrular 2 haftada analarıyla ağaçlara tüneyecek kadar uçabilirler. 3 haftada iyice uçarlar. Geceleri ağaçlarda tünerler. Meyveler, taneler, bitki yumruları, ot tohumları ve böceklerle beslenirler. Yurdumuzda doğal olarak Samsun, Sinop, Zonguldak, Sakarya, Kocaeli, illerinde, İstanbul’un Şile, Terkos, Beykoz, Sarıyer, Çatalca, Kırklareli’nin Vize, Saray, Tekirdağ’ın Çorlu Çerkezköy, Bursa’nın Karacabey ve M. Kemalpaşa ilçelerinde bulunur.

Kaynak: Sürdürülebilir Avcılık İçin Temel Eğitim Kitabı (T.C. Orman Bakanlığı Milli Parklar ve Av-Yaban Hayatı Genel Müdürlüğü)

GERÇEK SÜLÜNLER

GERÇEK SÜLÜNLER

Gerçek sülünlerin yurdu Avrupa’ da Fransa’dan başlayarak Asya’da Japonya’ya ve Formoza’ya kadar uzanır. Bu türün kanatları yuvarlak, kuyruğu   kanatlarından  daha uzun, bazen beş kat uzundur. Erkeğinin kuyruğu ya uzun ve sivri, ya da kümes horozlarınki gibi kavislidir. Başının üzerinde çok kere bir tepe, gerdanında ise sarkık etleri bulunur. Parlak ve çıplak deriden ibiği olanları da vardır. Sülünün dişisi tahmin edileceği üzere daha donuk renklidir. Bu kahvemsi renkli kuş kuluçkada otururken, ya da bir düzüne kadar havla örtülü civcivlerini tarlalarda gezdirirken göze çarpmaz.

Sülünlerin çoğunun birden fazla eşi vardır, erkekler üstelik rakiplerine saldırmak için uzun ve keskin mahmuzlarla silâhlıdırlar. Erkek sülünler türlü pozlar takınarak güzel tüylerini dişilere beğendirirler. Hem rakiplerini ürkütmek, hem de dişileri etkilemek için aynı zamanda horoz gibi öter ve kanatlarını devamlı çırparlar.

Sülünler çok gözde av kuşlarıdır. İnsanoğlu derecesinde tehlikeli bir düşmanları da tilkidir. Sansar ve kediler de düşmanları arasındadır. Yuvadaki yumurtalar ise çok kere kirpilerle fareler tarafından yenilmektedir. Fakat erkek sülünler çok eşli olduklarından, bu kadar düşmana rağmen sülün nüfusunda fazla bir azalma olmaz. Yetişkin sülün üstelik avcıya kolay yem olmaz. Kuvvetli bacaklarının sayesinde göz açıp kapayana kadar dikenli çalıların arasına dalıp gizlenmekte üstüne yoktur. Havalandığı vakit ise, hızlı kanat çırpmalarının anî uğultusu ve telâşlı çığlıkları avcıyı çok kere sinirlendirerek iyi nişan almasına engel olur. Sülünler yerli kuşlardandır.

EN ÇOK BİLİNEN ÇEŞİTLERİ:

«Adi sülün» (Phasianus colchicus),o kadar rengârenktir ki, renkleri kolay kolay tarif edilemez. Başı ile boynunun üst tarafının tüyleri mavi parıltılı bir yeşil, alt boyun, göğüs, karın ve yanlarının tüyleri mor parıltılı bir kızıl kestane, kuyruğu zeytunî gri üzerinde siyah çizgili ve kestane rengi kenarlıdır. Uzunluğu 80 santim kadardır. Dişisinin renkleri daha gösterişsizdir. Avrupa ile Asya’da yaşar. Bütün gerçek sülünler gibi Amerika’ların yerlisi değildir.

Gene gerçek sülünlerden «halkalı boyunlu sülün», sonradan Amerika’ da tutunmuştur. Erkeğinin tüylerinde altın, kırmızı, mor ve sarı tonları dikkati çeker. Gözlerinin etrafında ayrıca çıplak deriden meydana gelmiş kırmızı bir bölge vardır. Çizgili kuyruk tüyleri şapkacılıkta çok kullanılır.
Adi sülün’ün yakın akrabası «Reeve sülünü» (Syrmaticus reevesi), daha da göz alıcıdır. Kuzey Çin’in bu sülününün erkeği kuyruğunun büyüklüğü sebebiyle çok kere 240 santimden uzundur. Bu sülünün tüylerinin birçoğu siyahla karışık nefis bir sarıdır.

«Altın sülün» (Chrysolophus pictus), bu göz alıcı grubun en göz kamaştırıcı üyelerinden biridir. Renklerinin arasında altın sarısı, al, yeşilimsi sarı ve siyah yer alır. Ne çare ki bu güzel sülünün yabani halde bulunduğu Çin eyaletlerinde soyu tükenmek üzeredir. Buna karşılık hayvanat bahçelerinde çok rastlanan bir türdür.

Altın sülünün bir yakın akrabası da «pırlanta sülün» veya öbür adıyla «Lady Amherst sülünü» dür. (Chrysolophus amherstiae) Fakat iki sülün görünüş itibariyle farklıdırlar. Ortak bir özellikleri, boyunlarında süslü tüylerden meydana gelmiş yakadır. Fakat bu yaka pırlanta sülünde gümüş rengindedir. Bu sülünün tüylerinde beyaz, yeşil ve saten gibi parlak siyah renk, en titiz gözün dahi hayranlığını uyandıracak şekilde birbirine karışmıştır. Altın sülün gibi bu da Çin’de yaşar ve dağlık bölgelere rağbet eder. Fakat bulunduğu kuşağın 2 000-3 000 metre yükseklerde olmasına karşılık, altın sülün daha alçak bölgelerin kuşudur.

TÜM KUŞLAR GİBİ SÜLÜNLER DE EVRİM GEÇİRMEMİŞTİR

TÜM KUŞLAR GİBİ SÜLÜNLER DE EVRİM GEÇİRMEMİŞTİR

Evrimciler kuşların sürüngenlerden türediği iddiasındadırlar. Ama bu iddianın hiçbir kanıtı yoktur. Aksine, böyle bir değişimin imkansız olduğunu gösteren pek çok kanıt vardır. Örneğin kara canlısı olan sürüngenlerin nasıl olup da uçmaya başladıkları sorusu evrim teorisi için cevapsızdır ve nitekim bu, evrimciler arasında da çeşitli spekülasyonlara neden olmuş bir konudur. Bu konuda başlıca iki teori vardır. 

İlk teori, kuşların atalarının ağaçlardan ağaçlara süzülen kara canlılarından zaman içinde evrimleştiklerini, yani ağaçlardan yere indiklerini [arboreal (ağaçla ilgili) teori]; diğer teori ise karadan havaya yükselerek evrimleştiklerini savunur [cursorial (koşmayla ilgili) teori]. İkinci teoriye göre, avlamak istedikleri sineklerin peşinden koşan ve bu sırada ön kollarını, avlarını yakalamak üzere sıkça savuran kara canlılarının kolları zamanla kanatlara dönüşmüş ve bu canlılar her nasılsa kanatlanarak kuş olup uçmuştur! Bu iddialara göre bir kara canlısında, hem son derece kompleks bir yapı olan kanat tesadüfen meydana gelmiş, hem de bu canlı, son derece farklı bir anatomik yapıya sahip olan uçucu bir kuşa dönüşmüştür.
Kuşkusuz ki, her iki teori de tamamen spekülatif temellere dayanmaktadır. Teorilerin ikisi de hem son derece mantıksızdır hem de bilimsel kanıttan yoksundur. Üstelik burada, evrimcilerin görmezden geldikleri, kasıtlı olarak ihmal ettikleri önemli bir nokta vardır. Cursorial teoriye göre kara canlılarının peşinden koştuklarını iddia ettikleri sinek, zaten uçmaktadır. Bu canlı, saniyede 500 kere çarpan kanatlarıyla, olağanüstü denge sistemi ve kusursuz uçuş tekniğiyle mükemmel bir yaratılış harikasıdır. Ancak bütün bunlara rağmen evrimciler yine de uçmayı bir şekilde başarmış bir kara canlısının olduğunu “varsayarlar”. Yale Üniversitesi Jeoloji Kürsüsü profesörü John Ostrom, evrimcilerin bu konudaki hayali yaklaşımlarını şöyle açıklar:
“Herhangi bir pro-avis’e (uçuş öncesi canlıya) ait hiçbir fosil kanıtı yoktur. O tamamen kuramsal bir kuş öncülüdür… Böyle bir canlının yaşamış olması gerekmektedir”.(John Ostrom, “Bird Flight: How Did It Begin?”, American Scientist, Ocak-Şubat 1979, Sayı 67, s. 47) Böyle bir canlının, ancak evrimcilerin beklentilerine göre yaşamış olması gerekmektedir. Ama gerçekte bu, yaşanmamış bir evrim süreci ile ilgili uydurulmuş hayal ürünü bir canlıdır.
Medyada insanlara aktarılan kuşların evrimi senaryoları, bilimsel bir bulguya değil, evrimi bir dogma olarak benimseyen ve teoriye felsefi nedenlerle bağlılıklarını sürdüren araştırma-cıların önyargılarına dayanır. Asıl dikkat çekici olan nokta ise, bilimin bulgularının gerçekte bu Darwinist iddiaları kesin bir şekilde reddediyor olmasıdır. Kuşlardaki özgün yapılar, orta-ya koydukları “indirgenemez komplekslik” özelliğiyle evrimi yalanlamakta, kuşları Allah’ın yarattığı gerçeğini doğrulamaktadır. Şimdi kuşlardaki yapıları daha yakından inceleyelim:
Kuş Akciğerinin İndirgenemez Kompleks Yapısı

Dinozorlar sürüngenler familyasındandırlar. Kuşlarla sürüngenler familyası incelendiğinde birbirlerinden çok farklı bir fizyolojiye sahip oldukları görülür. Öncelikle kuşlar sıcakkanlı oldukları halde sürüngenler soğukkanlıdır. Soğukkanlı sürüngenlerin metabolizmaları yavaş işler. Kuşlar ise uçma gibi yorucu bir hareket için çok fazla enerji tüketirler. Metabolizmaları sürüngenlerinkinden çok daha hızlıdır. Kuşlarda hücrelere oksijenin iletilmesi çok çabuk gerçekleşmelidir. Bunun için özel bir solunum sistemiyle donatılmışlardır. Akciğerlerde hava tek yönde ilerleyerek organizmanın oksijen kazanımını geciktirmez. Sürüngenlerde ise alınan hava aynı kanallardan tekrar geri gönderilmelidir. Tek yönlü hava kanalı sadece kuş akciğerinde bulunan, özgün bir yapıdır. Böyle kompleks bir yapının aşamalarla ortaya çıkması mümkün değildir. Çünkü canlının hayatta kalması için söz konusu tek yönlü hava kanalı sistemi ve akciğerler kusursuz bir şekilde ve her an var olmalıdır. Darwinizm’e getirdiği eleştirilerle tanınan moleküler biyolog Michael Denton bu konuda şunları söylemektedir: 

“Böyle özgün bir solunum sisteminin evriminin, omurgalılardaki standart tasarımdan aşamalarla ve belli bir yön olmaksızın nasıl gerçekleşmiş olabileceğini zihinde canlandırmak; özellikle solunumun organizmanın hayatta kalmasında üstlendiği kritik rol gözönüne alındığında, çok zordur.” Michael J. Denton, Nature’s Destiny, Free Press, New York, 1998, s. 361

Kuş akciğerleri, kara canlılarının akciğerlerine göre tamamen ters biçimde işler. Kara canlıları havayı aynı kanaldan alır ve verirler. Kuşlarda ise, hava akciğerde sürekli tek bir yönde hareket eder. Bu, akciğerlerin etrafında bulunan özel “hava kesecikleri” tarafından sağlanmaktadır. Detayları arka sayfada görülen bu sistem sayesinde kuşlar bizim gibi kesintili biçimde değil, sürekli olarak nefes alırlar. Uçuş sırasında yüksek miktarda oksijene ihtiyaç duyan kuşlar için böyle özel bir “donanım” yaratılmıştır. Bu yapının sürüngen akciğerinden evrimleşerek ortaya çıkması ise imkansızdır, çünkü iki farklı akciğer yapısı arasındaki “ara” bir yapıyla nefes alınamaz.

1. Kuş Akciğerinin Özgün Yapısı Evrimi Yalanlıyor

NEFES ALIRKEN: Kuşun nefes borusundan içeri giren temiz hava, hem akciğere hem de akciğerin arkasında bulunan arka hava keseciklerine girer. Akciğerde bulunan kirlenmiş hava ise ön hava keseciklerine aktarılır. NEFES VERİRKEN: Kuş nefes verirken, arka hava keseciklerinde biriktirilmiş olan temiz hava, akciğerin içine dolar. Bu sistem sayesinde kuşun ciğerlerinde temiz hava akımı hiç kesilmeden devam eder.

Sürüngen-kuş evrimi senaryosunu imkansız kılan çok önemli bir nokta, kuş akciğerinin evrimle açıklanamayan özgün yapısıdır.
Kara canlılarının akciğerleri “çift yönlü” bir yapıya sahiptir: Nefes alma sırasında, hava akciğerdeki dallanmış kanallar boyunca ilerler ve küçük hava keseciklerinde son bulur. Oksijen-karbondioksit alışverişi burada gerçekleştirilir. Ancak daha sonra, kullanılmış olan bu hava, tam ters yönde hareket eder ve geldiği yolu izleyerek akciğerden çıkar, ana bronş yoluyla da dışarı atılır. 

Kuşlarda ise hava akciğer kanalı boyunca “tek yönlü” hareket eder. Akciğerlerin giriş ve çıkış kanalları birbirlerinden farklıdır ve bu kanallar boyunca uzanan özel hava kesecikleri sayesinde hava daimi olarak akciğer içinde tek yönlü olarak akar. Bu sayede kuş, havadaki oksijeni kesintisiz olarak alabilir. Böylece kuşun yüksek enerji ihtiyacı karşılanmış olur. “Avien akciğer” olarak bilinen bu özel solunum sistemi, konunun uzmanlarından H. R. Duncker tarafından şöyle anlatılmaktadır:
“Kuşlarda ana bronş, akciğer dokusunu oluşturan tüplere ayrılır. “Parabronş” olarak adlandırılan bu tüpler sonunda tekrar birleşerek, havanın akciğerler boyunca tek bir yönde devamlı akımını sağlayacak sistemi meydana getirirler… Kuşlardaki akciğerlerin yapısı ve genel solunum sisteminin çalışması tümüyle kendine özgüdür. Kuşlardaki bu “avien” sistemi başka hiçbir omurgalı akciğerinde bulunmaz. Bu sistem bütün kuş türlerinde aynıdır”. R. Dduncker, “Development of the Avian Respiratory and Circulation Systems”, J. Piper, Respiratory Function in Birds: Adult and Embriyonic, New York: Springer Verlag, 1978, s. 260-273
Önemli olan, çift yönlü hava akışına sahip olan sürüngen akciğerinin, tek yönlü hava akışına sahip olan kuş akciğerine evrimleşmesinin imkansız oluşudur. Çünkü bu iki akciğer yapısının arasında kalacak bir “geçiş” modeli mümkün değildir. Bir canlı yaşamak için daima nefes almak zorundadır ve akciğer yapısını baştan aşağı değiştirecek bir yapı değişikliği mutlak ölümle sonuçlanacaktır. Kaldı ki bu değişiklik evrime göre milyonlarca yıl içinde kademe kademe gerçekleşmelidir, oysa akciğeri çalışmayan bir canlı birkaç dakikadan fazla yaşayamaz.
Avustralya’daki Otega Üniversitesi’nden moleküler biyolog Michael Denton, kuş akciğerinin kökenine evrimci bir açıklama getirmenin imkansızlığını şöyle belirtir:
“Böyle tamamen değişik bir solunum sisteminin, azar azar küçük değişikliklerle standart omurgalı dizaynından evrimleşmiş olduğu iddiası, düşünülmeden ortaya atılmış bir tezdir. Solunum faaliyetinin bu evrim süresince hiç aksamadan korunması, organizmanın hayatını sürdürmesi için gereklidir. En küçük bir eksik fonksiyon ölümle sonuçlanacaktır. Kuş akciğeri de, içinde dallanmış olan parabronşlar ve bu parabronşlara hava sağlanmasını garanti eden hava kesesi sistemi ile birlikte en üst düzeyde gelişmiş olana kadar ve beraberce, iç içe geçmiş mükemmel bir şekilde işlevini yapana kadar, bir solunum organı olarak görev yapamaz”. Michael Denton, Evolution: A Theory in Crisis, London, Burnett Books Limited, 1985, s. 210

Bu şemalarda çok basitleştirilmiş halde gösterilen bu akciğer sisteminin daha pek çok detayı vardır. Örneğin ciğerlerle keseciklerin bağlantı noktalarında, ha-vanın doğru yönde akmasını sağlayan özel tıkaçlar ve kapakçıklar bulunmakta-dır. Tüm bunlar, ortada çok kusursuz bir yaratılış olduğunu göstermektedir. Bu özel sistemler, hem evrim iddiasına yönelik öldürücü bir darbedir hem de Yaratılış Gerçeğinin sayısız delilinden biridir.

Kısacası, kara tipi akciğerden hava tipi akciğere geçiş, ara geçiş safhasında bulunan bir akciğerin hiçbir işlevselliğinin olmaması nedeniyle mümkün değildir. 

Bu konuda belirtilmesi gereken ikinci nokta, sürüngenlerin diyaframlı, kuşların ise diyaframsız bir solunum sistemine sahip olmalarıdır. Bu farklı yapı da yine iki akciğer tipi arasında gerçekleşecek bir evrimi imkansız kılar. Solunumsal fizyoloji alanında otorite sayılan John Ruben, bu konuda şu yorumu yapar:
“Theropod bir dinozorun kuşlara evrimleşmesi, diyaframında ciddi bir handikap oluşmasını gerektirecektir, ama bu durum canlının nefes alma yeteneğini çok kritik bir biçimde sınırlayacaktır… Buna neden olabilecek bir mutasyonun selektif bir avantaj sağlaması imkansız gözükmektedir”. Ruben, J.A., T.D. Jones, N.R. Geist, and W.J Hillenius. “Lung Structure And Ventilation in Theropod Di nosaurs and Early Birds”. Science 278: 1267
Kuş akciğerinin evrime meydan okuyan bir diğer özelliği, hiçbir zaman havasız kalmayan ve kaldığında “çökme” tehlikesiyle karşılaşan ilginç yapısıdır. Michael Denton, bu konuyu da şöyle açıklar:
“Bu denli farklı bir solunum sisteminin, standart omurgalı dizaynından evrimleş-miş olabileceğini düşünmek neredeyse imkansızdır. Özellikle de solunum sisteminin çalışır halde korunmasının bir organizmanın yaşamı için ne kadar zorunlu olduğu düşünüldüğünde. Dahası, avien akciğerinin kendine özgü form ve fonksiyonu, daha bir çok özelleşmiş adaptasyonu gerektirecektir… Çünkü öncelikle, avien akciğeri vücut duvarlarına sıkıca tutturulmuştur ve hacim olarak genişlemesi mümkün değildir. Öte yandan, akciğerdeki hava tüplerinin çok dar yarıçapları ve bunların içindeki herhangi bir sıvının yüksek yüzey gerilimi nedeniyle, avien akciğeri, diğer omurgalıların aksine, kendi içinde çökmüş bir durumdan alınıp yeniden havayla doldurulamaz… (Bu yüzden) Kuşlarda, akciğerin içindeki hava kesecikleri, diğer omurgalıların aksine, hiçbir zaman boşaltılmaz. Aksine ciğerler ilk gelişmeye başladıkları andan itibaren daima ya sıvıyla (embriyo aşamasında) ya da havayla doludurlar.” Michael J. Denton, Nature’s Destiny, Free Press. New York. 1998, s. 361

Kuş akciğeri içinde yer alan ve havanın tek yönlü olarak hareket etmesini sağlayan küçük “parabronş” tüpleri. Bu tüplerin her biri 0.5 mm çapındadır. Bu mü-kemmel sistem, kuşlar dışında başka hiçbir canlı anatomisinde bulunmayan özel bir yapıdır ve başka bir canlıdan evrimleşmesi imkansızdır.

Yani, kuşların akciğer kanalları o kadar dardır ki, bu akciğerin içindeki hava kesecikleri diğer kara canlılarının ciğerleri gibi havayla dolup boşalamaz. Eğer kuş akciğeri bir kez tam olarak boşalsa, kuş bir daha ciğerlerine hava çekemeyecek ya da en azından bunu yapmakta çok büyük bir zorluk çekecektir. Bu yüzden akciğerin etrafına yerleştirilmiş olan hava kesecikleri sürekli bir hava akışı sağlar ve ciğerleri havasız kalıp sönmekten korur. 

Elbette ki, sürüngenlerin ve diğer omurgalıların akciğerlerinden tamamen farklı olan ve olağanüstü derecede hassas dengelere dayanan bu sistem, evrimin iddia ettiği gibi bilinçsiz mutasyonlarla, kademe kademe gelişmiş olamaz. Denton, kuş akciğerinin bu yapısının Darwinizm’i geçersiz kıldığını şöyle ifade etmektedir:
“Kuş akciğeri, bizleri, Darwin’in ‘eğer birbirini takip eden çok sayıda küçük değişiklikle kompleks bir organın oluşmasının imkansız olduğu gösterilse, teorim kesinlikle yıkılmış olacaktır’ şeklindeki meydan okuyuşuna cevap vermeye götürmektedir”. (Michael J. Denton, Nature’s Destiny, Free Press. New York. 1998, s. 361-362) Kuş akciğerinin özgün yapısı bize çok önemli birşeyin de hatırlatıcısıdır. Evrim teorisi, gerçeklerle taban tabana zıt bir dogmadır. Kuşların kökeniyle ilgili iddialarının ne kadar hayali olduğu ortadadır. Evrimciler, teorilerini destekleyebilecek hiçbir fosil kaydı olmadığı halde, kuşların ağaçlardan ağaçlara atlayan kara canlılarını ya da avlayacakları sineklerin peşinden koşarken savurdukları önkolları kanatlara dönüşerek kuş olup uçan dinozorların hikayelerini anlatmaktadırlar. Darwin’den bu yana geçen yaklaşık 150 yıl boyunca kuş evrimini destekleyebilecek tek bir kanıt bulunamamıştır. Günümüzde Darwinistlerce desteklenmeye devam edilen kuşların evrimi teorileri sadece birer hayalden ibarettir. Modern bilim ise, kuşların evrimle ortaya çıkması mümkün olmayan yapılara sahip olduklarını göstermektedir.
Kuşların evrimi teorileri birer HAYAL, kuş akciğerindeki indirgenemez komplekslik bir GERÇEKtir ve bu canlıları Allah’ın yarattığını kanıtlamaktadır. Elbette ki on yıllarını bilime adamış uzmanların gerçeği bırakıp da hayallerin peşinde koşmayı sürdürmelerinin sebebi BİLİMSEL değil, PSiKOLOJİKtir, İDEOLOJİKtir.
Kısacası kuşların evrimiyle ilgili medyada gördüğünüz tüm iddia ve haberler, bilimsel doğrulara değil, felsefi nedenlerle ayakta tutulan bir dünya görüşüne, Darwinizm’e zemin sağlama çabalarına dayanmaktadır. Ancak böylesine sahte bir teoriye zemin sağlamak için her ne çaba gösterilirse gösterilsin, kuşların evrimi propagandası bilimsel olarak geçersizdir.
Allah bu gerçeği bir ayetinde şu şekilde haber vermiştir:
Onlar, üstlerinde dizi dizi kanat açıp kapayarak uçan kuşları görmüyorlar mı? Onları Rahman (olan Allah’)tan başkası (boşlukta) tutmuyor. Şüphesiz O, herşeyi hakkıyla görendir. (Mülk Suresi, 19)
2. Kanatların İndirgenemez Kompleks Yapısı

SÜLÜN KANADI

Uçuşun hayali evrimini kabul etmek, belli aşamalarda kanatların “ilkel” ve dolayısıyla yetersiz olduğunu kabul etmeyi gerektirir. Ancak “yetersiz bir kanat” çok az da olsa uçmak için bile yeterli değildir. Uçuşun gerçekleşebilmesi için, canlıda kanatların eksiksiz ve kusursuz olarak bulunması gerekir. Bu durumu evrimci biyolog Engin Korur şöyle itiraf etmektedir:

“Gözlerin ve kanatların ortak özelliği ancak bütünüyle gelişmiş bulundukları takdirde vazifelerini yerine getirebilmeleridir. Başka bir deyişle, eksik gözle görülmez, yarım kanatla uçulmaz. Bu organların nasıl oluştuğu, doğanın henüz iyi aydınlanmamış sırlarından birisi olarak kalmıştır.” Engin Korur, “Gözlerin ve Kanatların Sırrı”, Bilim ve Teknik, Ekim 1984, Sayı 203, s. 25
Bir paleontolog olan ve fosil kayıtlarının Darwinci kademeli evrim modelini açıkça yalanladığını gösteren Stephen J. Gould ise kuşların kanatlarının yavaş yavaş gelişmiş olamayacağını şu sözlerle ifade eder:
“Ancak eğer evrim, her biri doğal seleksiyonla seçilen ara geçişlerden oluşan uzun bir seriyi katetmek zorundaysa, böyle detaylı yapıları nasıl elde edebilirsiniz? % 2 kanatla uçamazsınız. Diğer bir deyişle, doğal seleksiyon ancak çok detaylı formlarda kullanılabilen böyle yapıların başlangıç aşamalarını nasıl açıklayabilir?” Stephen. J. Gould, “Not Necessarily a Wing”, Natural History, Ekim 1985, s. 12-13
Korur ve Gould, kanatların kademeli gelişimi modelinin açmazları konusunda gayet haklıdır. Ancak burada vurgulanması gereken çok önemli bir nokta daha vardır. Evrim teorisinin iddialarına göre bir özelliğin seçilmesi için o özelliğin fonksiyonel olması gerekir. En önemlisi, rastlantısal değişimlerin aşama aşama gelişmesi sürecinde canlının yaşamını sürdürebilen “fonksiyonel bir bütün” olması şarttır.
American Zoology dergisinde yayınlanan bir makalesinde, biyoloji profesörü ve aynı zamanda bir kuşbilimci olan Walter. J. Bock bu konuda şunları yazar:
“…evrimsel bir seride organizmalar, bu serinin her bir aşamasında belli çevrelerden [çevre şartlarından] doğan seçilimsel ihtiyaçlarla başarılı bir şekilde etkileşim içinde olan fonksiyonel bütünler olmalıdır.” Walter j. Bock, “Explanatory History of the Origin of Feathers”, American Zoology, 40: sf. 482, (2000) (vurgu bize ait) Burada kanatların evrimi iddialarıyla ilgili çok önemli bir çelişki ortaya çıkmaktadır. Çünkü ön ayaklarda meydana gelecek mutasyonlar, canlıya çalışır bir kanat kazandırmadığı gibi, onu ön ayaklarından da mahrum bırakacaktır. Bu ise, bu canlının, diğer türdeşlerine göre daha dezavantajlı (yani sakat) bir bedene sahip olması anlamına gelir. Elbette ön ayakları fonksiyonel bir ayak veya fonksiyonel bir kanat olarak işe yaramayan bir canlı, avcılardan korunma, avlanma, eşleşme gibi yaşamsal faaliyetlerini eskiden olduğu gibi rahat bir şekilde yerine getiremeyecek, kazandığı bu dezavantaj yüzünden elenip yok olacaktır.

Kuşların Doğa Tarihi ve Archaeopteryx

Kuşların anatomilerindeki komplekslik bizlere bu canlıları Yüce Allah’ın yarattığını gösterirken, fosil kayıtları da bu gerçeği destekler şekilde canlıların “aniden ortaya çıktıklarını” kanıtlamaktadır. 

Bilinen en eski kuş fosili, 150 milyon yıl yaşındaki Archaeopteryx’tir. Bu canlı, kusursuz uçuş kasları ve uçuşa uygun tüyleriyle, uçucu bir kuştur. Daha önce yaşamış yarı sürüngen yarı kuş hiçbir canlının fosiline rastlanmamıştır. Dolayısıyla Archaeopteryx’in ilk kuş olduğunu ve modern kuşlar kadar “uçucu” olan yapısıyla evrim teorisi aleyhinde bir delil olduğunu söyleyebiliriz.
Yine de evrimciler 19. yüzyıldan bu yana Archaeopteryx hakkında spekülasyon yapmaktadırlar. Ağzında dişlerin, kanatlarında pençe benzeri tırnakların var olması ve uzun kuyruğu, fosilin bu açılardan sürüngenlere benzetilmesine neden olmuştur. Pek çok evrimci Archaeopteryx’i “ilkel kuş” olarak tanımlamış, hatta bu canlının kuşlardan çok sürüngenlere yakın olduğunu iddia etmiştir.
Ancak bu efsanenin çok yüzeysel olduğu; canlının hiç de “ilkel kuş” olmadığı; aksine iskelet ve tüy yapısının uçmaya son derece elverişli olduğu; sürüngenlere benzetilen özellik-lerinin tarihte yaşamış ve hatta günümüzde yaşayan diğer bazı kuşlarda da bulunduğu zamanla ortaya çıkmıştır. Archaeopteryx hakkındaki evrimci spekülasyonlar günümüzde büyük ölçüde dinmiş durumdadır. Dünyanın önde gelen ornitoloji (kuş bilimi) uzmanlarından biri olan Kuzey Carolina Üniversitesi Biyoloji Bölümü profesörü Alan Feduccia’nın belirttiği gibi “Archaeopteryx’in çeşitli anatomik özellikleri üzerine yapılan yeni araştırmaların pek çoğu, bu canlının daha önce hayal edilenden çok daha kuş benzeri bir canlı olduğunu göstermiştir”. Archaeopteryx hakkında çizilen “yarı sürüngen canlı” portresinin ise yanlışlığı ortaya çıkmıştır; yine Feduccia’ya göre “Archaeopteryx’in theropod dinozorlara olan benzerliği çok büyük ölçüde abartılmıştır.” Alan Feduccia, The Origin and Evolution of Birds, Yale University Press, 1999, s. 81

Kısacası kuşların evrimi, biyolojik veya paleontolojik kanıtları olan tutarlı bir tez değil, Darwinist önyargılardan kaynaklanan tamamen hayali ve gerçek dışı bir iddiadır. Bazı uzmanların bilimsel bir gerçekmiş gibi söz etmeyi sevdiği kuş evrimi konusu, felsefi nedenlerle ayakta tutulan bir masaldan ibarettir. Bilimin gösterdiği gerçek, kuşlarda kusursuz bir yapının olduğu yani kuşları Allah’ın muhteşem özelliklerle ve donanımlarla yaratmış olduğudur. Bir ayette şöyle buyrulmaktadır: 

Görmedin mi ki, göklerde ve yerde olanlar ve dizi dizi uçan kuşlar, gerçekten Allah’ı tesbih etmektedir. Her biri, kendi duasını ve tesbihini şüphesiz bilmiştir. Allah, onların işlediklerini bilendir. (Nur Suresi, 41)
Tüydeki Mikroskobik Kanca Sistemi

Evrimciler, kuşların sürüngenlerden evrimleştiğini savunurlar. Ancak bunu geçersiz kılan birçok faktör vardır. Bunlardan biri, iki canlı grubunun son derece farklı olan yüzey yapılarıdır. Kuşlar tüylerle, sürüngenler ise pullarla kaplıdır. Bu yapılar birbirlerinden son derece farklıdır ve tüylerin pullardan evrimleştiği iddiasını destekleyebilecek tek bir fosil örneği yoktur.

Tüylerdeki Hassas Düzen

Tüyler, “hayvanlarda bulunan en kompleks epidermal (üst deriye ait) uzantılar” olarak nitelendirilmektedir. Bu olağanüstü yapılar, kuşların uçma işlevini sağlar, yüksek seviyede verimli, ama aynı zamanda son derece hafif özelliktedirler. Kuş kanatlarındaki tüyler Yüce Allah’ın üstün yaratmasını gözler önüne seren mükemmel yapılardır. Tüyler; ebat, şekil, renk ve doku açısından o kadar fazla çeşitliliğe sahiptir ki, çok az sayıda sanat eseri renk uyumunda tüylerle kıyaslanabilir. Prum, R. O. And Williamson, S., “Theory of the Growth and Evolution of Feather Shape”, Journal of Experimental Zoology (Molecular Developmental Evolution) 291: 30-57, 2001
Ünlü ornitolog (kuş bilimci) Alan Feduccia, tüylerdeki mükemmel yapıyı şöyle tarif eder: 

“Tüyler hafif, dayanıklı, aerodinamik bir şekle, kıllar ve çengellerden oluşan detaylı bir yapıya sahiptirler. Bu da onları su geçirmez yapar ve gagayla yapılan kısa süreli bir düzeltme, düzleşmiş tüyü tamamen anatomik şekle tekrar sokabilir.” A. Feduccia, The Origin and Evolution of Birds (New Haven, CT: Yale University Press, 1996), p. 130
İrice bir kuşun tek bir uçuş tüyünde bulunan kılların sayısı 1.000.000′u bulabilir. Üstteki resimde, kıllar üzerinde bulunan minik kancaların 20,000 defa büyütülmüş resmini görüyorsunuz. Bu kancaların sahip oldukları yapı sayesinde, kıllar zorlandıklarında birbirinden ayrılabilirler ve böylelikle kuşun kanat ve tüylerinin sert rüzgarda zarar görmesini önlemiş olurlar.
Evrimciler tüylerin, kuşların sözde ataları olan sürüngenlerin pullarından evrimleştiğini iddia ederler. Oysa pullar, deride katlanmalardır; tüyler ise saça benzer şekilde derinin içindeki foliküllerden (küçük boşluk) çıkar. Tüyler, sap, kıllar ve kancalardan meydana gelir. Üstelik kıllarla pulların ortaya çıktığı yer de çok farklıdır.
Tüylerdeki Komplekslik

Tüyler ve diğer yapılar kuşun “elbisesini” (plumage) oluşturur. Elbise, dermal ve subdermal (derialtı) kaslar, bağlar, beyin ve duyu organları hep birlikte, kompleks bir ünite olarak çalışması gereken, ‘parçaları birbirine bağlı’ bir yapı oluşturur, aksi takdirde tüyün sağlıklı bir şekilde işlev görmesi mümkün olmaz. Ayrıca açı, kalınlık ve şekil gibi detaylarla olağanüstü bir hassasiyet söz konusudur. Öyle ki, en küçük sapmalar bile uçuşun sayısız sistemden oluşan müthiş komplekslikteki yapısını zedeler ve sistemi çalışmaz hale getirebilir. Bunlara folikül yapısı ve kompleksliği de dahil edildiğinde, bu sistemin evrimle ortaya çıktığı senaryoları büsbütün saçma bir hal alır. Gerçekte bu hayali evrimin aşamalarının tahmini dahi mümkün görünmemektedir.
Evrimci bir yayında bunun güçlüğü şöyle itiraf edilir:
“… ilk tüylerin evrimini düşünmede en önemli zorluk, bu yapının nasıl olup da, fonksiyonel olarak makul varsayıma dayalı morfolojik basamaklar[*] serisiyle ve sürekli seçici kuvvetler serisinden geçerek oluştuğunu açıklamadaki zorluktur.” Regal, P., “The Evolutionary origin of Feathers”, The Quarterly Review of Biology, 50(1): 35-66, 1975:s. 35-36 

Bir başka evrimci kaynakta ise şu yorum yapılır: “Tüylerin evriminin en eski aşamaları üzerinde bile spekülasyon yapmak zorluklarla doludur.” Bock, W. J, “Explanatory History of the origin of Feathers”, American Zoology, 40: 478-485
Pul ile Tüy Arasındaki Aşılmaz Farklar

Evrim teorisi kuşların mükemmel ve uçmak için dizayn edilmiş tüylerinin sürüngen pullarından evrimleştiği iddiasındadır. Oysa tüyler ve pullar, yapı, genetik köken ve embriyolojik gelişim yönünden birbirlerinden tamamen farklıdır. Kuş tüyleri, doğrudan canlının kemiklerine tutturulmuş olan sağlam “telek”ler üzerinde gelişir. Bu yapı, kuşların sözde atası olan sürüngenlerin pullarından tamamen farklıdır. Pulların kemiklerle hiçbir bağlantısı yoktur.

Tüyle pul arasındaki büyük farklılık, ikisinin bilgisini genetik seviyede kodlayan genler arasında da mevcuttur. Bu durum ise kaçınılmaz olarak pullara sahip bir sürüngenin, sözde kuşa dönüşüm aşamasında, kuş tüyü için gerekli genetik bilgiyi hangi mekanizmayla, nasıl kazanmış olabileceği sorusunu gündeme getirir. Evrim teorisine göre doğada o zamana dek bulunmayan tüylerin genetik bilgisi yeni bilgi olmalı, ayrıca bu bilgiler sürüngenin DNA’sına doğal sebeplere dayalı bir mekanizmayla eklenmiş olmalıdır. Evrimciler sözde mekanizma olarak rastgele mutasyonları öne sürmektedirler. Ancak mutasyonların canlılara yeni genetik bilgiler eklemesi gibi bir durumun mümkün olmadığı, dolayısıyla onları evrimleştirici bir etkisi-nin olmadığı da bilinmektedir. Bir mekanizma göstermede çaresiz olan evrimciler yine de iddialarından vazgeçmemekte, “vardır, o halde evrimleşmiştir” mantığında hareket etmektedirler. Bir başka deyişle, tüylerin pullardan evrimleştiği iddiası hiçbir bilimsel delil olmaksızın savunulmaktadır. 

Evrimciler tüylerin evrimi iddialarındaki çıkmazı, senaryoya spekülatif bir aşama ekleyerek gidermeye çalışmışlardır. Buna göre tüylerin dinozorlarda, önce ısı yalıtımında fayda sağlayacak şekilde ortaya çıktığı, sonra bunların uçuşa faydalı olacak şekilde evrimleşerek özelleştiği iddia edilmektedir. Bu, evrimcilerin “işte öylesine hikayeler”inden bir tanesidir.** “İşte öylesine hikayeler” evrimcilerin sıklıkla başvurduğu ancak hiçbir bilimsel yönü olmayan hayali senaryolardır. Bu hikayelerin oluşturulması da son derece kolaydır. Önce bir canlıya ait özelliğin avantajlı yönü veya yönleri tarif edilir. Sonra bu avantajın nasıl evrimleşmiş olabileceğine dair bir senaryo üretilir. Elbette bu şekilde oluşturulacak evrimci tezlerin pratikte bir sınırı yoktur. Diğer tüm “işte öylesine hikayeler” gibi, bu evrim hikayesi de yeni genetik bilginin nasıl ortaya çıkmış olabileceğine dair bir cevap verememektedir.

Kuşların Evrimi Senaryosuna Bir Darbe Daha

Bu konudaki bir diğer önemli nokta, uçamayan kuşlardaki tüy yapısının, tüylerin sözde evriminin önce ısı yalıtımı sonra uçuş için gerçekleştiği iddiasına tamamen aykırı özellikler göstermesidir. Tavuk gibi uçamayan kuşların tüyleri incelendiğinde bunların, uçan kuşlardaki tüylerden farklı olduğu görülür. Uçamayan kuşlarda tüyler, uçabilen kuşlardaki gibi aerodinamik yapıda değil, püskülleşmiş yapıdadır. Bu püsküller de memelilerin vücudunu kaplayan kıllarla benzerlik göstermektedir. Bu benzerlikle ilgili bilinmesi gereken şey, memelilerdeki kılların ısı yalıtımını çok sağlıklı bir şekilde düzenliyor olduklarıdır. Buna göre uçmayı mümkün kılmayan ve püskülleşmiş yapıda olan tüyler ısı yalıtımı açısından avantaj sağlayacaktır. 

Bu avantaj ise ısı yalıtımından uçuşa geçildiğini varsayan evrimci senaryoya darbe oluşturmaktadır. Çünkü bu senaryoya göre ilk başta ısı yalıtımı için evrimleştiği varsayılan tüyler püskülleşmiş yapıda olmalıdır ve bu durumda sadece daha iyi ısı yalıtımı sağlayan, yani daha fazla püskülleşmiş tüyler seçilecektir. Dolayısıyla püsküllü yapıdan aerodinamik yapıya doğru olduğu varsayılan hayali ilerlemeler elenecektir.
Bu durumda tüy yapısının ısı yalıtımından sonra uçmak üzere özelleşeceğini gösteren hiçbir kanıt olmadığı ortaya çıkar. Hatta uçamayan kuşlardaki kıl benzeri tüyler, bu hayali sürecin aslında tam aksi yönde çalışacağının düşünülmesini gerektirir. Kısacası evrimciler hayal kurmakta, gerçekleşmesi mümkün olmayan senaryolar geliştirmektedirler.
Pullar ve tüylerin yapıtaşları arasında biyokimyasal gelişim açısından önemli bir fark vardır. Her ikisi de keratinden (insan saçının da yapı taşı olan bir tür protein) meydana gelir; tüyler F-keratin, pullar ise A-keratinden yapılır. Ancak bu iki tip keratinin biyokimyasal yolları birbirinden çok farklıdır. Bu konuda önde gelen uzmanlardan biri olan A. H. Brush, şu yorumu yapar: “
Morfolojik seviyede tüylerin, sürüngen pullarıyla genellikle homolog oldukları düşünülür. Ancak tüyler gelişim sırasında; morfojenezde [şekil/form oluşumu], gen yapısında, protein şeklinde ve dizisinde ve filament oluşumu ve yapısında pullardan farklıdır.” A. H. Brush, “On the Origin of Feathers,” Journal of Evolutionary Biology, 9:131-142, 1996
Fosil Kayıtları Tüy Evrimini Reddediyor

Pul ile tüy arasındaki aşılmaz yapısal farklılıklar evrimcilerin iddialarının geçersizliğini açıkça ortaya koymaktadır. Bütün bunların yanı sıra bilinen en eski kuş olan Archaeopteryx günümüzün uçucu kuşlarından farksız, asimetrik bir tüy yapısına sahiptir. Yani bilinen en eski kuş evrim teorisine göre beklenmesi gereken “ilkel” tüy yapısıyla değil en mükemmel tüy yapısıyla birlikte ortaya çıkmıştır. L. Martin ve S. A. Czerkas şöyle der: 

“Bilinen en eski tüylerin. mikroskop altında detaylı bir şekilde incelendiklerinde zaten eksiksiz, modern tüyler olduğu görülür.” Martin, L. And Czerkas, S. A., “The Fossil Record of Feather Evolution in the Mesozoic”, American Zoology, 40: 687-694, 2000; s. 687
L. Martin ve S.A. Czerkas isimli araştırmacıların bu sözleri, fosil kayıtlarının tüylerin evrimi senaryolarını geçersiz kıldığını açıkça göstermektedir. Columbia Üniversitesi’nden bir biyolog aynı durumu şu sözlerle itiraf eder: “Elimizde en ilkel tüyle sürüngen pulları arasındaki ara formların hiçbiri bulunmuyor.” Bock, W. J, “Explanatory History of the origin of Feathers”, American Zoology, 40: 480
Bir Aerodinamik Bilimcinin Yorumları

Leeds Üniversitesi’nde öğretim üyesi ve aerodinamik biliminde bir uzman olan araştırmacı Dr. Andy McIntosh, kendisiyle yapılan bir röportajda tüylerdeki üstün yapıyı şöyle anlatmaktadır: 

“Kuş uçuşu harika birşeydir; tüyleri düşünün. Eğer bir tüye mikroskop altında bakacak olursanız, ana gövdeyi ve bundan sola ve sağa doğru çıkan tüyleri, bu tüylerden yine sola ve sağa çıkan daha da küçük tüycükleri görürsünüz. Burada ilgi çekici olan, sol elli olanların kancalara, sağ elli olanların kabartılara sahip olmasıdır. Tüy çok hafif bir yapıdır ve öyle tasarlanmıştır ki, eğer onu bükecek olursanız onunla birlikte herşey bükülür. Böylece kancalar kabartılara tutunur ve kabartılar üzerinde kayarlar. Böyle hafif ve kullanışlı yapılar bir makine mühendisinin rüyasıdır. Eğer siz böyle kaygan bir ekleme sahip olsanız, eklem mutlaka yağlama da gerektirecektir. Kuş ise, bunu yapabilmek için, kafasını boynunun etrafında 1800 kadar döndürür ve gagasını omurgasının tam sırtında bulunan küçücük yağ bezine daldırır. Daha sonra gagasına bulaştırdığı yağı tüm tüylerine yayarak onlara bakım yapar. Bağlantı yerlerini yağlamış olur ve böylece tüyler mükemmel bir şekilde birleşebilirler. Bu bir mühendislik harikasıdır…
Dr. McIntosh, böyle üstün bir düzene sahip tüylerin evrimleştiği yani bilinçli olarak yaratılmadığı fikrini bilimsel bulmamaktadır. McIntosh, bu düşüncesini şöyle ifade etmektedir:
“Bir kitapta Hong Kong’a iniş yapan bir uçağı ve tam da o anda yere konmak üzere olan bir şahinin resmini görmüştüm. Şimdi, kuşlar ve uçakları birlikte ele aldığınızda, birinin tasarlanmış olduğunu ama diğerinin olmadığını mı söylersiniz? Ben bunu söylemeyi bilimsel açıdan uygunsuz buluyorum.” “Flying High”, An interview with Dr. Andy McIntosh http://www.answersingenesis.org/home/area/magazines/docs/v20n2_mcintosh.asp 

Kuşların Evrimi Senaryosuna Bir Başka Önemli Darbe: Tavus Kuşu Tüyleri

Kuşların evrimi senaryolarının geçersizliğini gösteren bir başka önemli örnek de tavus kuşunun tüyleridir. Bu canlının harika renkler ve desenlere sahip olmasını sağlayan yapı, hem çok estetik, hem de çok komplekstir. Bu yüzden Charles Darwin tavus kuşu tüylerindeki muhteşem güzelliklerle dolu yapıyı görünce iddialarının tutarsızlığıyla yüzyüze gelmiş ve şu itirafı yapmıştır: 

“Bir tavus kuşunun kuyruğundaki tüyün görünümü, ne zaman bakacak olsam, beni hasta ediyor.” Darwin, F., (Ed), Letter to Asa Gray, dated 3 April 1860, The Life and Letters of Charles Darwin, John Murray, London, Vol. 2, s. 296, 1887; 1911 Edition, D. Appleton and Company, New York and London, Vol. 2, s. 90-91

Tavus kuşu tüyünde, matematiksel denklemlere dayalı geometrik desenler vardır. Bu tüylerde, ışığı yansıtma açısına göre değişen gözalıcı renklerin şaşırtıcı bir özelliği pigmentlere bağlı olmamalarıdır. Bu yapıyı yakından inceleyen araştırmacılar, tüylerin katmanlarının son derece özel ayarlandığını ve desenleri ortaya çıkaran yapının indirgenemez komplekslikte olduğunu ortaya çıkarmışlardır. Elbette böyle bir tüy yapısı doğal sebeplere dayalı hayali süreçlerle açıklanamamakta ve Darwin’in teorisinin geçersizliğini göstermektedir. www.tuymucizesi.com

SONUÇ: 
Gerçekte yaşayan kuşlarla sözde ataları olan yaşayan sürüngenler arasında derin anatomik farklılıklar bulunur. Omurgalı Palentolojisi konusunda dünyanın sayılı uzmanları arasında yer alan Robert Caroll bu konuda şunları söyler:

“Kuşlar, tüm omurgalı sınıfları arasında açıkça en özgün gruptur, ve en yakın akrabaları olduğu ileri sürülen sürüngenlerle aralarında anatomi ve yaşam şekli açısından dev farklılıklar vardır.” Caroll, R. , Patterns and Processes of Vertebrate Evolution, Cambridge University Press, New York, 1997 s. 306
Yukarıdaki bu sözler önemli bir gerçeğin itirafıdır. Bunlar, hem fosil kayıtlarında hem de iki canlı grubunun yaşayan örnekleri arasında bir evrim yaşandığı tezini yalanlamaktadır.

             Muhteşem Tüyleriyle Sülün

Evrimciler kuşların evrimi senaryolarını bilimsel kanıta dayalı tutarlı bir tez olarak değil, felsefi nedenlerle sarıldıkları bir dogma olarak benimsemektedirler. Kuş tüylerindeki kompleks yapı ve fosil kayıtlarında tüylerin evrimine delil gösterilebilecek hiçbir örnek bulunamamasının tek bir izahı vardır. Kuşlar evrimleşmemiş, yoktan var edilmiş, yani yaratılmışlardır. Hiç şüphesiz kuşların mükemmel yapılarını ve uçma yeteneklerini herşeyi bilen, onları ve tüm varlıkları, yerde ve gökte olanların tümünü yaratan üstün güç sahibi Allah yaratmıştır. Allah kuşlara verdiği uçuş yeteneğini bir Kuran ayetinde şöyle bildirmektedir: 

“Göğün boşluğunda boyun eğdirilmiş (musahhar kılınmış) kuşları görmüyorlar mı? Onları (böyle boşlukta) Allah’tan başkası tutmuyor. Şüphesiz, iman eden bir topluluk için bunda ayetler vardır.” (Nahl Suresi, 79) 
(*) Varsayıma dayalı morfolojik basamaklar: Tüylerin, varsayılan evrimleri boyunca izledikleri farzedilen, farklı görünümdeki yapısal basamaklar
(**)Bu isim evrimci paleontolog Stephen Jay Gould’un, İngiliz öykü yazarı ve şair Rudyard Kipling (1865-1936) tarafından 1902 yılında yayınlanan aynı isimli kitaba atfen yaptığı eleştiriden gelmektedir. Kipling, çocuklara yönelik hikayelerini derlediği bu kitabında; canlıların çeşitli organlarını nasıl kazanmış olabileceğine dair hayal gücüne dayalı gelişimsel masallar anlatmıştı.

TÜM KUŞLAR GİBİ SÜLÜNLER DE EVRİM GEÇİRMEMİŞTİR

TÜM KUŞLAR GİBİ SÜLÜNLER DE EVRİM GEÇİRMEMİŞTİR

Evrimciler kuşların sürüngenlerden türediği iddiasındadırlar. Ama bu iddianın hiçbir kanıtı yoktur. Aksine, böyle bir değişimin imkansız olduğunu gösteren pek çok kanıt vardır. Örneğin kara canlısı olan sürüngenlerin nasıl olup da uçmaya başladıkları sorusu evrim teorisi için cevapsızdır ve nitekim bu, evrimciler arasında da çeşitli spekülasyonlara neden olmuş bir konudur. Bu konuda başlıca iki teori vardır. 

İlk teori, kuşların atalarının ağaçlardan ağaçlara süzülen kara canlılarından zaman içinde evrimleştiklerini, yani ağaçlardan yere indiklerini [arboreal (ağaçla ilgili) teori]; diğer teori ise karadan havaya yükselerek evrimleştiklerini savunur [cursorial (koşmayla ilgili) teori]. İkinci teoriye göre, avlamak istedikleri sineklerin peşinden koşan ve bu sırada ön kollarını, avlarını yakalamak üzere sıkça savuran kara canlılarının kolları zamanla kanatlara dönüşmüş ve bu canlılar her nasılsa kanatlanarak kuş olup uçmuştur! Bu iddialara göre bir kara canlısında, hem son derece kompleks bir yapı olan kanat tesadüfen meydana gelmiş, hem de bu canlı, son derece farklı bir anatomik yapıya sahip olan uçucu bir kuşa dönüşmüştür.
Kuşkusuz ki, her iki teori de tamamen spekülatif temellere dayanmaktadır. Teorilerin ikisi de hem son derece mantıksızdır hem de bilimsel kanıttan yoksundur. Üstelik burada, evrimcilerin görmezden geldikleri, kasıtlı olarak ihmal ettikleri önemli bir nokta vardır. Cursorial teoriye göre kara canlılarının peşinden koştuklarını iddia ettikleri sinek, zaten uçmaktadır. Bu canlı, saniyede 500 kere çarpan kanatlarıyla, olağanüstü denge sistemi ve kusursuz uçuş tekniğiyle mükemmel bir yaratılış harikasıdır. Ancak bütün bunlara rağmen evrimciler yine de uçmayı bir şekilde başarmış bir kara canlısının olduğunu “varsayarlar”. Yale Üniversitesi Jeoloji Kürsüsü profesörü John Ostrom, evrimcilerin bu konudaki hayali yaklaşımlarını şöyle açıklar:
“Herhangi bir pro-avis’e (uçuş öncesi canlıya) ait hiçbir fosil kanıtı yoktur. O tamamen kuramsal bir kuş öncülüdür… Böyle bir canlının yaşamış olması gerekmektedir”.(John Ostrom, “Bird Flight: How Did It Begin?”, American Scientist, Ocak-Şubat 1979, Sayı 67, s. 47) Böyle bir canlının, ancak evrimcilerin beklentilerine göre yaşamış olması gerekmektedir. Ama gerçekte bu, yaşanmamış bir evrim süreci ile ilgili uydurulmuş hayal ürünü bir canlıdır.
Medyada insanlara aktarılan kuşların evrimi senaryoları, bilimsel bir bulguya değil, evrimi bir dogma olarak benimseyen ve teoriye felsefi nedenlerle bağlılıklarını sürdüren araştırma-cıların önyargılarına dayanır. Asıl dikkat çekici olan nokta ise, bilimin bulgularının gerçekte bu Darwinist iddiaları kesin bir şekilde reddediyor olmasıdır. Kuşlardaki özgün yapılar, orta-ya koydukları “indirgenemez komplekslik” özelliğiyle evrimi yalanlamakta, kuşları Allah’ın yarattığı gerçeğini doğrulamaktadır. Şimdi kuşlardaki yapıları daha yakından inceleyelim:
Kuş Akciğerinin İndirgenemez Kompleks Yapısı

Dinozorlar sürüngenler familyasındandırlar. Kuşlarla sürüngenler familyası incelendiğinde birbirlerinden çok farklı bir fizyolojiye sahip oldukları görülür. Öncelikle kuşlar sıcakkanlı oldukları halde sürüngenler soğukkanlıdır. Soğukkanlı sürüngenlerin metabolizmaları yavaş işler. Kuşlar ise uçma gibi yorucu bir hareket için çok fazla enerji tüketirler. Metabolizmaları sürüngenlerinkinden çok daha hızlıdır. Kuşlarda hücrelere oksijenin iletilmesi çok çabuk gerçekleşmelidir. Bunun için özel bir solunum sistemiyle donatılmışlardır. Akciğerlerde hava tek yönde ilerleyerek organizmanın oksijen kazanımını geciktirmez. Sürüngenlerde ise alınan hava aynı kanallardan tekrar geri gönderilmelidir. Tek yönlü hava kanalı sadece kuş akciğerinde bulunan, özgün bir yapıdır. Böyle kompleks bir yapının aşamalarla ortaya çıkması mümkün değildir. Çünkü canlının hayatta kalması için söz konusu tek yönlü hava kanalı sistemi ve akciğerler kusursuz bir şekilde ve her an var olmalıdır. Darwinizm’e getirdiği eleştirilerle tanınan moleküler biyolog Michael Denton bu konuda şunları söylemektedir: 

“Böyle özgün bir solunum sisteminin evriminin, omurgalılardaki standart tasarımdan aşamalarla ve belli bir yön olmaksızın nasıl gerçekleşmiş olabileceğini zihinde canlandırmak; özellikle solunumun organizmanın hayatta kalmasında üstlendiği kritik rol gözönüne alındığında, çok zordur.” Michael J. Denton, Nature’s Destiny, Free Press, New York, 1998, s. 361

Kuş akciğerleri, kara canlılarının akciğerlerine göre tamamen ters biçimde işler. Kara canlıları havayı aynı kanaldan alır ve verirler. Kuşlarda ise, hava akciğerde sürekli tek bir yönde hareket eder. Bu, akciğerlerin etrafında bulunan özel “hava kesecikleri” tarafından sağlanmaktadır. Detayları arka sayfada görülen bu sistem sayesinde kuşlar bizim gibi kesintili biçimde değil, sürekli olarak nefes alırlar. Uçuş sırasında yüksek miktarda oksijene ihtiyaç duyan kuşlar için böyle özel bir “donanım” yaratılmıştır. Bu yapının sürüngen akciğerinden evrimleşerek ortaya çıkması ise imkansızdır, çünkü iki farklı akciğer yapısı arasındaki “ara” bir yapıyla nefes alınamaz.

1. Kuş Akciğerinin Özgün Yapısı Evrimi Yalanlıyor

NEFES ALIRKEN: Kuşun nefes borusundan içeri giren temiz hava, hem akciğere hem de akciğerin arkasında bulunan arka hava keseciklerine girer. Akciğerde bulunan kirlenmiş hava ise ön hava keseciklerine aktarılır. NEFES VERİRKEN: Kuş nefes verirken, arka hava keseciklerinde biriktirilmiş olan temiz hava, akciğerin içine dolar. Bu sistem sayesinde kuşun ciğerlerinde temiz hava akımı hiç kesilmeden devam eder.

Sürüngen-kuş evrimi senaryosunu imkansız kılan çok önemli bir nokta, kuş akciğerinin evrimle açıklanamayan özgün yapısıdır.
Kara canlılarının akciğerleri “çift yönlü” bir yapıya sahiptir: Nefes alma sırasında, hava akciğerdeki dallanmış kanallar boyunca ilerler ve küçük hava keseciklerinde son bulur. Oksijen-karbondioksit alışverişi burada gerçekleştirilir. Ancak daha sonra, kullanılmış olan bu hava, tam ters yönde hareket eder ve geldiği yolu izleyerek akciğerden çıkar, ana bronş yoluyla da dışarı atılır. 

Kuşlarda ise hava akciğer kanalı boyunca “tek yönlü” hareket eder. Akciğerlerin giriş ve çıkış kanalları birbirlerinden farklıdır ve bu kanallar boyunca uzanan özel hava kesecikleri sayesinde hava daimi olarak akciğer içinde tek yönlü olarak akar. Bu sayede kuş, havadaki oksijeni kesintisiz olarak alabilir. Böylece kuşun yüksek enerji ihtiyacı karşılanmış olur. “Avien akciğer” olarak bilinen bu özel solunum sistemi, konunun uzmanlarından H. R. Duncker tarafından şöyle anlatılmaktadır:
“Kuşlarda ana bronş, akciğer dokusunu oluşturan tüplere ayrılır. “Parabronş” olarak adlandırılan bu tüpler sonunda tekrar birleşerek, havanın akciğerler boyunca tek bir yönde devamlı akımını sağlayacak sistemi meydana getirirler… Kuşlardaki akciğerlerin yapısı ve genel solunum sisteminin çalışması tümüyle kendine özgüdür. Kuşlardaki bu “avien” sistemi başka hiçbir omurgalı akciğerinde bulunmaz. Bu sistem bütün kuş türlerinde aynıdır”. R. Dduncker, “Development of the Avian Respiratory and Circulation Systems”, J. Piper, Respiratory Function in Birds: Adult and Embriyonic, New York: Springer Verlag, 1978, s. 260-273
Önemli olan, çift yönlü hava akışına sahip olan sürüngen akciğerinin, tek yönlü hava akışına sahip olan kuş akciğerine evrimleşmesinin imkansız oluşudur. Çünkü bu iki akciğer yapısının arasında kalacak bir “geçiş” modeli mümkün değildir. Bir canlı yaşamak için daima nefes almak zorundadır ve akciğer yapısını baştan aşağı değiştirecek bir yapı değişikliği mutlak ölümle sonuçlanacaktır. Kaldı ki bu değişiklik evrime göre milyonlarca yıl içinde kademe kademe gerçekleşmelidir, oysa akciğeri çalışmayan bir canlı birkaç dakikadan fazla yaşayamaz.
Avustralya’daki Otega Üniversitesi’nden moleküler biyolog Michael Denton, kuş akciğerinin kökenine evrimci bir açıklama getirmenin imkansızlığını şöyle belirtir:
“Böyle tamamen değişik bir solunum sisteminin, azar azar küçük değişikliklerle standart omurgalı dizaynından evrimleşmiş olduğu iddiası, düşünülmeden ortaya atılmış bir tezdir. Solunum faaliyetinin bu evrim süresince hiç aksamadan korunması, organizmanın hayatını sürdürmesi için gereklidir. En küçük bir eksik fonksiyon ölümle sonuçlanacaktır. Kuş akciğeri de, içinde dallanmış olan parabronşlar ve bu parabronşlara hava sağlanmasını garanti eden hava kesesi sistemi ile birlikte en üst düzeyde gelişmiş olana kadar ve beraberce, iç içe geçmiş mükemmel bir şekilde işlevini yapana kadar, bir solunum organı olarak görev yapamaz”. Michael Denton, Evolution: A Theory in Crisis, London, Burnett Books Limited, 1985, s. 210

Bu şemalarda çok basitleştirilmiş halde gösterilen bu akciğer sisteminin daha pek çok detayı vardır. Örneğin ciğerlerle keseciklerin bağlantı noktalarında, ha-vanın doğru yönde akmasını sağlayan özel tıkaçlar ve kapakçıklar bulunmakta-dır. Tüm bunlar, ortada çok kusursuz bir yaratılış olduğunu göstermektedir. Bu özel sistemler, hem evrim iddiasına yönelik öldürücü bir darbedir hem de Yaratılış Gerçeğinin sayısız delilinden biridir.

Kısacası, kara tipi akciğerden hava tipi akciğere geçiş, ara geçiş safhasında bulunan bir akciğerin hiçbir işlevselliğinin olmaması nedeniyle mümkün değildir. 

Bu konuda belirtilmesi gereken ikinci nokta, sürüngenlerin diyaframlı, kuşların ise diyaframsız bir solunum sistemine sahip olmalarıdır. Bu farklı yapı da yine iki akciğer tipi arasında gerçekleşecek bir evrimi imkansız kılar. Solunumsal fizyoloji alanında otorite sayılan John Ruben, bu konuda şu yorumu yapar:
“Theropod bir dinozorun kuşlara evrimleşmesi, diyaframında ciddi bir handikap oluşmasını gerektirecektir, ama bu durum canlının nefes alma yeteneğini çok kritik bir biçimde sınırlayacaktır… Buna neden olabilecek bir mutasyonun selektif bir avantaj sağlaması imkansız gözükmektedir”. Ruben, J.A., T.D. Jones, N.R. Geist, and W.J Hillenius. “Lung Structure And Ventilation in Theropod Di nosaurs and Early Birds”. Science 278: 1267
Kuş akciğerinin evrime meydan okuyan bir diğer özelliği, hiçbir zaman havasız kalmayan ve kaldığında “çökme” tehlikesiyle karşılaşan ilginç yapısıdır. Michael Denton, bu konuyu da şöyle açıklar:
“Bu denli farklı bir solunum sisteminin, standart omurgalı dizaynından evrimleş-miş olabileceğini düşünmek neredeyse imkansızdır. Özellikle de solunum sisteminin çalışır halde korunmasının bir organizmanın yaşamı için ne kadar zorunlu olduğu düşünüldüğünde. Dahası, avien akciğerinin kendine özgü form ve fonksiyonu, daha bir çok özelleşmiş adaptasyonu gerektirecektir… Çünkü öncelikle, avien akciğeri vücut duvarlarına sıkıca tutturulmuştur ve hacim olarak genişlemesi mümkün değildir. Öte yandan, akciğerdeki hava tüplerinin çok dar yarıçapları ve bunların içindeki herhangi bir sıvının yüksek yüzey gerilimi nedeniyle, avien akciğeri, diğer omurgalıların aksine, kendi içinde çökmüş bir durumdan alınıp yeniden havayla doldurulamaz… (Bu yüzden) Kuşlarda, akciğerin içindeki hava kesecikleri, diğer omurgalıların aksine, hiçbir zaman boşaltılmaz. Aksine ciğerler ilk gelişmeye başladıkları andan itibaren daima ya sıvıyla (embriyo aşamasında) ya da havayla doludurlar.” Michael J. Denton, Nature’s Destiny, Free Press. New York. 1998, s. 361

Kuş akciğeri içinde yer alan ve havanın tek yönlü olarak hareket etmesini sağlayan küçük “parabronş” tüpleri. Bu tüplerin her biri 0.5 mm çapındadır. Bu mü-kemmel sistem, kuşlar dışında başka hiçbir canlı anatomisinde bulunmayan özel bir yapıdır ve başka bir canlıdan evrimleşmesi imkansızdır.

Yani, kuşların akciğer kanalları o kadar dardır ki, bu akciğerin içindeki hava kesecikleri diğer kara canlılarının ciğerleri gibi havayla dolup boşalamaz. Eğer kuş akciğeri bir kez tam olarak boşalsa, kuş bir daha ciğerlerine hava çekemeyecek ya da en azından bunu yapmakta çok büyük bir zorluk çekecektir. Bu yüzden akciğerin etrafına yerleştirilmiş olan hava kesecikleri sürekli bir hava akışı sağlar ve ciğerleri havasız kalıp sönmekten korur. 

Elbette ki, sürüngenlerin ve diğer omurgalıların akciğerlerinden tamamen farklı olan ve olağanüstü derecede hassas dengelere dayanan bu sistem, evrimin iddia ettiği gibi bilinçsiz mutasyonlarla, kademe kademe gelişmiş olamaz. Denton, kuş akciğerinin bu yapısının Darwinizm’i geçersiz kıldığını şöyle ifade etmektedir:
“Kuş akciğeri, bizleri, Darwin’in ‘eğer birbirini takip eden çok sayıda küçük değişiklikle kompleks bir organın oluşmasının imkansız olduğu gösterilse, teorim kesinlikle yıkılmış olacaktır’ şeklindeki meydan okuyuşuna cevap vermeye götürmektedir”. (Michael J. Denton, Nature’s Destiny, Free Press. New York. 1998, s. 361-362) Kuş akciğerinin özgün yapısı bize çok önemli birşeyin de hatırlatıcısıdır. Evrim teorisi, gerçeklerle taban tabana zıt bir dogmadır. Kuşların kökeniyle ilgili iddialarının ne kadar hayali olduğu ortadadır. Evrimciler, teorilerini destekleyebilecek hiçbir fosil kaydı olmadığı halde, kuşların ağaçlardan ağaçlara atlayan kara canlılarını ya da avlayacakları sineklerin peşinden koşarken savurdukları önkolları kanatlara dönüşerek kuş olup uçan dinozorların hikayelerini anlatmaktadırlar. Darwin’den bu yana geçen yaklaşık 150 yıl boyunca kuş evrimini destekleyebilecek tek bir kanıt bulunamamıştır. Günümüzde Darwinistlerce desteklenmeye devam edilen kuşların evrimi teorileri sadece birer hayalden ibarettir. Modern bilim ise, kuşların evrimle ortaya çıkması mümkün olmayan yapılara sahip olduklarını göstermektedir.
Kuşların evrimi teorileri birer HAYAL, kuş akciğerindeki indirgenemez komplekslik bir GERÇEKtir ve bu canlıları Allah’ın yarattığını kanıtlamaktadır. Elbette ki on yıllarını bilime adamış uzmanların gerçeği bırakıp da hayallerin peşinde koşmayı sürdürmelerinin sebebi BİLİMSEL değil, PSiKOLOJİKtir, İDEOLOJİKtir.
Kısacası kuşların evrimiyle ilgili medyada gördüğünüz tüm iddia ve haberler, bilimsel doğrulara değil, felsefi nedenlerle ayakta tutulan bir dünya görüşüne, Darwinizm’e zemin sağlama çabalarına dayanmaktadır. Ancak böylesine sahte bir teoriye zemin sağlamak için her ne çaba gösterilirse gösterilsin, kuşların evrimi propagandası bilimsel olarak geçersizdir.
Allah bu gerçeği bir ayetinde şu şekilde haber vermiştir:
Onlar, üstlerinde dizi dizi kanat açıp kapayarak uçan kuşları görmüyorlar mı? Onları Rahman (olan Allah’)tan başkası (boşlukta) tutmuyor. Şüphesiz O, herşeyi hakkıyla görendir. (Mülk Suresi, 19)
2. Kanatların İndirgenemez Kompleks Yapısı

SÜLÜN KANADI

Uçuşun hayali evrimini kabul etmek, belli aşamalarda kanatların “ilkel” ve dolayısıyla yetersiz olduğunu kabul etmeyi gerektirir. Ancak “yetersiz bir kanat” çok az da olsa uçmak için bile yeterli değildir. Uçuşun gerçekleşebilmesi için, canlıda kanatların eksiksiz ve kusursuz olarak bulunması gerekir. Bu durumu evrimci biyolog Engin Korur şöyle itiraf etmektedir:

“Gözlerin ve kanatların ortak özelliği ancak bütünüyle gelişmiş bulundukları takdirde vazifelerini yerine getirebilmeleridir. Başka bir deyişle, eksik gözle görülmez, yarım kanatla uçulmaz. Bu organların nasıl oluştuğu, doğanın henüz iyi aydınlanmamış sırlarından birisi olarak kalmıştır.” Engin Korur, “Gözlerin ve Kanatların Sırrı”, Bilim ve Teknik, Ekim 1984, Sayı 203, s. 25
Bir paleontolog olan ve fosil kayıtlarının Darwinci kademeli evrim modelini açıkça yalanladığını gösteren Stephen J. Gould ise kuşların kanatlarının yavaş yavaş gelişmiş olamayacağını şu sözlerle ifade eder:
“Ancak eğer evrim, her biri doğal seleksiyonla seçilen ara geçişlerden oluşan uzun bir seriyi katetmek zorundaysa, böyle detaylı yapıları nasıl elde edebilirsiniz? % 2 kanatla uçamazsınız. Diğer bir deyişle, doğal seleksiyon ancak çok detaylı formlarda kullanılabilen böyle yapıların başlangıç aşamalarını nasıl açıklayabilir?” Stephen. J. Gould, “Not Necessarily a Wing”, Natural History, Ekim 1985, s. 12-13
Korur ve Gould, kanatların kademeli gelişimi modelinin açmazları konusunda gayet haklıdır. Ancak burada vurgulanması gereken çok önemli bir nokta daha vardır. Evrim teorisinin iddialarına göre bir özelliğin seçilmesi için o özelliğin fonksiyonel olması gerekir. En önemlisi, rastlantısal değişimlerin aşama aşama gelişmesi sürecinde canlının yaşamını sürdürebilen “fonksiyonel bir bütün” olması şarttır.
American Zoology dergisinde yayınlanan bir makalesinde, biyoloji profesörü ve aynı zamanda bir kuşbilimci olan Walter. J. Bock bu konuda şunları yazar:
“…evrimsel bir seride organizmalar, bu serinin her bir aşamasında belli çevrelerden [çevre şartlarından] doğan seçilimsel ihtiyaçlarla başarılı bir şekilde etkileşim içinde olan fonksiyonel bütünler olmalıdır.” Walter j. Bock, “Explanatory History of the Origin of Feathers”, American Zoology, 40: sf. 482, (2000) (vurgu bize ait) Burada kanatların evrimi iddialarıyla ilgili çok önemli bir çelişki ortaya çıkmaktadır. Çünkü ön ayaklarda meydana gelecek mutasyonlar, canlıya çalışır bir kanat kazandırmadığı gibi, onu ön ayaklarından da mahrum bırakacaktır. Bu ise, bu canlının, diğer türdeşlerine göre daha dezavantajlı (yani sakat) bir bedene sahip olması anlamına gelir. Elbette ön ayakları fonksiyonel bir ayak veya fonksiyonel bir kanat olarak işe yaramayan bir canlı, avcılardan korunma, avlanma, eşleşme gibi yaşamsal faaliyetlerini eskiden olduğu gibi rahat bir şekilde yerine getiremeyecek, kazandığı bu dezavantaj yüzünden elenip yok olacaktır.

Kuşların Doğa Tarihi ve Archaeopteryx

Kuşların anatomilerindeki komplekslik bizlere bu canlıları Yüce Allah’ın yarattığını gösterirken, fosil kayıtları da bu gerçeği destekler şekilde canlıların “aniden ortaya çıktıklarını” kanıtlamaktadır. 

Bilinen en eski kuş fosili, 150 milyon yıl yaşındaki Archaeopteryx’tir. Bu canlı, kusursuz uçuş kasları ve uçuşa uygun tüyleriyle, uçucu bir kuştur. Daha önce yaşamış yarı sürüngen yarı kuş hiçbir canlının fosiline rastlanmamıştır. Dolayısıyla Archaeopteryx’in ilk kuş olduğunu ve modern kuşlar kadar “uçucu” olan yapısıyla evrim teorisi aleyhinde bir delil olduğunu söyleyebiliriz.
Yine de evrimciler 19. yüzyıldan bu yana Archaeopteryx hakkında spekülasyon yapmaktadırlar. Ağzında dişlerin, kanatlarında pençe benzeri tırnakların var olması ve uzun kuyruğu, fosilin bu açılardan sürüngenlere benzetilmesine neden olmuştur. Pek çok evrimci Archaeopteryx’i “ilkel kuş” olarak tanımlamış, hatta bu canlının kuşlardan çok sürüngenlere yakın olduğunu iddia etmiştir.
Ancak bu efsanenin çok yüzeysel olduğu; canlının hiç de “ilkel kuş” olmadığı; aksine iskelet ve tüy yapısının uçmaya son derece elverişli olduğu; sürüngenlere benzetilen özellik-lerinin tarihte yaşamış ve hatta günümüzde yaşayan diğer bazı kuşlarda da bulunduğu zamanla ortaya çıkmıştır. Archaeopteryx hakkındaki evrimci spekülasyonlar günümüzde büyük ölçüde dinmiş durumdadır. Dünyanın önde gelen ornitoloji (kuş bilimi) uzmanlarından biri olan Kuzey Carolina Üniversitesi Biyoloji Bölümü profesörü Alan Feduccia’nın belirttiği gibi “Archaeopteryx’in çeşitli anatomik özellikleri üzerine yapılan yeni araştırmaların pek çoğu, bu canlının daha önce hayal edilenden çok daha kuş benzeri bir canlı olduğunu göstermiştir”. Archaeopteryx hakkında çizilen “yarı sürüngen canlı” portresinin ise yanlışlığı ortaya çıkmıştır; yine Feduccia’ya göre “Archaeopteryx’in theropod dinozorlara olan benzerliği çok büyük ölçüde abartılmıştır.” Alan Feduccia, The Origin and Evolution of Birds, Yale University Press, 1999, s. 81

Kısacası kuşların evrimi, biyolojik veya paleontolojik kanıtları olan tutarlı bir tez değil, Darwinist önyargılardan kaynaklanan tamamen hayali ve gerçek dışı bir iddiadır. Bazı uzmanların bilimsel bir gerçekmiş gibi söz etmeyi sevdiği kuş evrimi konusu, felsefi nedenlerle ayakta tutulan bir masaldan ibarettir. Bilimin gösterdiği gerçek, kuşlarda kusursuz bir yapının olduğu yani kuşları Allah’ın muhteşem özelliklerle ve donanımlarla yaratmış olduğudur. Bir ayette şöyle buyrulmaktadır: 

Görmedin mi ki, göklerde ve yerde olanlar ve dizi dizi uçan kuşlar, gerçekten Allah’ı tesbih etmektedir. Her biri, kendi duasını ve tesbihini şüphesiz bilmiştir. Allah, onların işlediklerini bilendir. (Nur Suresi, 41)
Tüydeki Mikroskobik Kanca Sistemi

Evrimciler, kuşların sürüngenlerden evrimleştiğini savunurlar. Ancak bunu geçersiz kılan birçok faktör vardır. Bunlardan biri, iki canlı grubunun son derece farklı olan yüzey yapılarıdır. Kuşlar tüylerle, sürüngenler ise pullarla kaplıdır. Bu yapılar birbirlerinden son derece farklıdır ve tüylerin pullardan evrimleştiği iddiasını destekleyebilecek tek bir fosil örneği yoktur.

Tüylerdeki Hassas Düzen

Tüyler, “hayvanlarda bulunan en kompleks epidermal (üst deriye ait) uzantılar” olarak nitelendirilmektedir. Bu olağanüstü yapılar, kuşların uçma işlevini sağlar, yüksek seviyede verimli, ama aynı zamanda son derece hafif özelliktedirler. Kuş kanatlarındaki tüyler Yüce Allah’ın üstün yaratmasını gözler önüne seren mükemmel yapılardır. Tüyler; ebat, şekil, renk ve doku açısından o kadar fazla çeşitliliğe sahiptir ki, çok az sayıda sanat eseri renk uyumunda tüylerle kıyaslanabilir. Prum, R. O. And Williamson, S., “Theory of the Growth and Evolution of Feather Shape”, Journal of Experimental Zoology (Molecular Developmental Evolution) 291: 30-57, 2001
Ünlü ornitolog (kuş bilimci) Alan Feduccia, tüylerdeki mükemmel yapıyı şöyle tarif eder: 

“Tüyler hafif, dayanıklı, aerodinamik bir şekle, kıllar ve çengellerden oluşan detaylı bir yapıya sahiptirler. Bu da onları su geçirmez yapar ve gagayla yapılan kısa süreli bir düzeltme, düzleşmiş tüyü tamamen anatomik şekle tekrar sokabilir.” A. Feduccia, The Origin and Evolution of Birds (New Haven, CT: Yale University Press, 1996), p. 130
İrice bir kuşun tek bir uçuş tüyünde bulunan kılların sayısı 1.000.000′u bulabilir. Üstteki resimde, kıllar üzerinde bulunan minik kancaların 20,000 defa büyütülmüş resmini görüyorsunuz. Bu kancaların sahip oldukları yapı sayesinde, kıllar zorlandıklarında birbirinden ayrılabilirler ve böylelikle kuşun kanat ve tüylerinin sert rüzgarda zarar görmesini önlemiş olurlar.
Evrimciler tüylerin, kuşların sözde ataları olan sürüngenlerin pullarından evrimleştiğini iddia ederler. Oysa pullar, deride katlanmalardır; tüyler ise saça benzer şekilde derinin içindeki foliküllerden (küçük boşluk) çıkar. Tüyler, sap, kıllar ve kancalardan meydana gelir. Üstelik kıllarla pulların ortaya çıktığı yer de çok farklıdır.
Tüylerdeki Komplekslik

Tüyler ve diğer yapılar kuşun “elbisesini” (plumage) oluşturur. Elbise, dermal ve subdermal (derialtı) kaslar, bağlar, beyin ve duyu organları hep birlikte, kompleks bir ünite olarak çalışması gereken, ‘parçaları birbirine bağlı’ bir yapı oluşturur, aksi takdirde tüyün sağlıklı bir şekilde işlev görmesi mümkün olmaz. Ayrıca açı, kalınlık ve şekil gibi detaylarla olağanüstü bir hassasiyet söz konusudur. Öyle ki, en küçük sapmalar bile uçuşun sayısız sistemden oluşan müthiş komplekslikteki yapısını zedeler ve sistemi çalışmaz hale getirebilir. Bunlara folikül yapısı ve kompleksliği de dahil edildiğinde, bu sistemin evrimle ortaya çıktığı senaryoları büsbütün saçma bir hal alır. Gerçekte bu hayali evrimin aşamalarının tahmini dahi mümkün görünmemektedir.
Evrimci bir yayında bunun güçlüğü şöyle itiraf edilir:
“… ilk tüylerin evrimini düşünmede en önemli zorluk, bu yapının nasıl olup da, fonksiyonel olarak makul varsayıma dayalı morfolojik basamaklar[*] serisiyle ve sürekli seçici kuvvetler serisinden geçerek oluştuğunu açıklamadaki zorluktur.” Regal, P., “The Evolutionary origin of Feathers”, The Quarterly Review of Biology, 50(1): 35-66, 1975:s. 35-36 

Bir başka evrimci kaynakta ise şu yorum yapılır: “Tüylerin evriminin en eski aşamaları üzerinde bile spekülasyon yapmak zorluklarla doludur.” Bock, W. J, “Explanatory History of the origin of Feathers”, American Zoology, 40: 478-485
Pul ile Tüy Arasındaki Aşılmaz Farklar

Evrim teorisi kuşların mükemmel ve uçmak için dizayn edilmiş tüylerinin sürüngen pullarından evrimleştiği iddiasındadır. Oysa tüyler ve pullar, yapı, genetik köken ve embriyolojik gelişim yönünden birbirlerinden tamamen farklıdır. Kuş tüyleri, doğrudan canlının kemiklerine tutturulmuş olan sağlam “telek”ler üzerinde gelişir. Bu yapı, kuşların sözde atası olan sürüngenlerin pullarından tamamen farklıdır. Pulların kemiklerle hiçbir bağlantısı yoktur.

Tüyle pul arasındaki büyük farklılık, ikisinin bilgisini genetik seviyede kodlayan genler arasında da mevcuttur. Bu durum ise kaçınılmaz olarak pullara sahip bir sürüngenin, sözde kuşa dönüşüm aşamasında, kuş tüyü için gerekli genetik bilgiyi hangi mekanizmayla, nasıl kazanmış olabileceği sorusunu gündeme getirir. Evrim teorisine göre doğada o zamana dek bulunmayan tüylerin genetik bilgisi yeni bilgi olmalı, ayrıca bu bilgiler sürüngenin DNA’sına doğal sebeplere dayalı bir mekanizmayla eklenmiş olmalıdır. Evrimciler sözde mekanizma olarak rastgele mutasyonları öne sürmektedirler. Ancak mutasyonların canlılara yeni genetik bilgiler eklemesi gibi bir durumun mümkün olmadığı, dolayısıyla onları evrimleştirici bir etkisi-nin olmadığı da bilinmektedir. Bir mekanizma göstermede çaresiz olan evrimciler yine de iddialarından vazgeçmemekte, “vardır, o halde evrimleşmiştir” mantığında hareket etmektedirler. Bir başka deyişle, tüylerin pullardan evrimleştiği iddiası hiçbir bilimsel delil olmaksızın savunulmaktadır. 

Evrimciler tüylerin evrimi iddialarındaki çıkmazı, senaryoya spekülatif bir aşama ekleyerek gidermeye çalışmışlardır. Buna göre tüylerin dinozorlarda, önce ısı yalıtımında fayda sağlayacak şekilde ortaya çıktığı, sonra bunların uçuşa faydalı olacak şekilde evrimleşerek özelleştiği iddia edilmektedir. Bu, evrimcilerin “işte öylesine hikayeler”inden bir tanesidir.** “İşte öylesine hikayeler” evrimcilerin sıklıkla başvurduğu ancak hiçbir bilimsel yönü olmayan hayali senaryolardır. Bu hikayelerin oluşturulması da son derece kolaydır. Önce bir canlıya ait özelliğin avantajlı yönü veya yönleri tarif edilir. Sonra bu avantajın nasıl evrimleşmiş olabileceğine dair bir senaryo üretilir. Elbette bu şekilde oluşturulacak evrimci tezlerin pratikte bir sınırı yoktur. Diğer tüm “işte öylesine hikayeler” gibi, bu evrim hikayesi de yeni genetik bilginin nasıl ortaya çıkmış olabileceğine dair bir cevap verememektedir.

Kuşların Evrimi Senaryosuna Bir Darbe Daha

Bu konudaki bir diğer önemli nokta, uçamayan kuşlardaki tüy yapısının, tüylerin sözde evriminin önce ısı yalıtımı sonra uçuş için gerçekleştiği iddiasına tamamen aykırı özellikler göstermesidir. Tavuk gibi uçamayan kuşların tüyleri incelendiğinde bunların, uçan kuşlardaki tüylerden farklı olduğu görülür. Uçamayan kuşlarda tüyler, uçabilen kuşlardaki gibi aerodinamik yapıda değil, püskülleşmiş yapıdadır. Bu püsküller de memelilerin vücudunu kaplayan kıllarla benzerlik göstermektedir. Bu benzerlikle ilgili bilinmesi gereken şey, memelilerdeki kılların ısı yalıtımını çok sağlıklı bir şekilde düzenliyor olduklarıdır. Buna göre uçmayı mümkün kılmayan ve püskülleşmiş yapıda olan tüyler ısı yalıtımı açısından avantaj sağlayacaktır. 

Bu avantaj ise ısı yalıtımından uçuşa geçildiğini varsayan evrimci senaryoya darbe oluşturmaktadır. Çünkü bu senaryoya göre ilk başta ısı yalıtımı için evrimleştiği varsayılan tüyler püskülleşmiş yapıda olmalıdır ve bu durumda sadece daha iyi ısı yalıtımı sağlayan, yani daha fazla püskülleşmiş tüyler seçilecektir. Dolayısıyla püsküllü yapıdan aerodinamik yapıya doğru olduğu varsayılan hayali ilerlemeler elenecektir.
Bu durumda tüy yapısının ısı yalıtımından sonra uçmak üzere özelleşeceğini gösteren hiçbir kanıt olmadığı ortaya çıkar. Hatta uçamayan kuşlardaki kıl benzeri tüyler, bu hayali sürecin aslında tam aksi yönde çalışacağının düşünülmesini gerektirir. Kısacası evrimciler hayal kurmakta, gerçekleşmesi mümkün olmayan senaryolar geliştirmektedirler.
Pullar ve tüylerin yapıtaşları arasında biyokimyasal gelişim açısından önemli bir fark vardır. Her ikisi de keratinden (insan saçının da yapı taşı olan bir tür protein) meydana gelir; tüyler F-keratin, pullar ise A-keratinden yapılır. Ancak bu iki tip keratinin biyokimyasal yolları birbirinden çok farklıdır. Bu konuda önde gelen uzmanlardan biri olan A. H. Brush, şu yorumu yapar: “
Morfolojik seviyede tüylerin, sürüngen pullarıyla genellikle homolog oldukları düşünülür. Ancak tüyler gelişim sırasında; morfojenezde [şekil/form oluşumu], gen yapısında, protein şeklinde ve dizisinde ve filament oluşumu ve yapısında pullardan farklıdır.” A. H. Brush, “On the Origin of Feathers,” Journal of Evolutionary Biology, 9:131-142, 1996
Fosil Kayıtları Tüy Evrimini Reddediyor

Pul ile tüy arasındaki aşılmaz yapısal farklılıklar evrimcilerin iddialarının geçersizliğini açıkça ortaya koymaktadır. Bütün bunların yanı sıra bilinen en eski kuş olan Archaeopteryx günümüzün uçucu kuşlarından farksız, asimetrik bir tüy yapısına sahiptir. Yani bilinen en eski kuş evrim teorisine göre beklenmesi gereken “ilkel” tüy yapısıyla değil en mükemmel tüy yapısıyla birlikte ortaya çıkmıştır. L. Martin ve S. A. Czerkas şöyle der: 

“Bilinen en eski tüylerin. mikroskop altında detaylı bir şekilde incelendiklerinde zaten eksiksiz, modern tüyler olduğu görülür.” Martin, L. And Czerkas, S. A., “The Fossil Record of Feather Evolution in the Mesozoic”, American Zoology, 40: 687-694, 2000; s. 687
L. Martin ve S.A. Czerkas isimli araştırmacıların bu sözleri, fosil kayıtlarının tüylerin evrimi senaryolarını geçersiz kıldığını açıkça göstermektedir. Columbia Üniversitesi’nden bir biyolog aynı durumu şu sözlerle itiraf eder: “Elimizde en ilkel tüyle sürüngen pulları arasındaki ara formların hiçbiri bulunmuyor.” Bock, W. J, “Explanatory History of the origin of Feathers”, American Zoology, 40: 480
Bir Aerodinamik Bilimcinin Yorumları

Leeds Üniversitesi’nde öğretim üyesi ve aerodinamik biliminde bir uzman olan araştırmacı Dr. Andy McIntosh, kendisiyle yapılan bir röportajda tüylerdeki üstün yapıyı şöyle anlatmaktadır: 

“Kuş uçuşu harika birşeydir; tüyleri düşünün. Eğer bir tüye mikroskop altında bakacak olursanız, ana gövdeyi ve bundan sola ve sağa doğru çıkan tüyleri, bu tüylerden yine sola ve sağa çıkan daha da küçük tüycükleri görürsünüz. Burada ilgi çekici olan, sol elli olanların kancalara, sağ elli olanların kabartılara sahip olmasıdır. Tüy çok hafif bir yapıdır ve öyle tasarlanmıştır ki, eğer onu bükecek olursanız onunla birlikte herşey bükülür. Böylece kancalar kabartılara tutunur ve kabartılar üzerinde kayarlar. Böyle hafif ve kullanışlı yapılar bir makine mühendisinin rüyasıdır. Eğer siz böyle kaygan bir ekleme sahip olsanız, eklem mutlaka yağlama da gerektirecektir. Kuş ise, bunu yapabilmek için, kafasını boynunun etrafında 1800 kadar döndürür ve gagasını omurgasının tam sırtında bulunan küçücük yağ bezine daldırır. Daha sonra gagasına bulaştırdığı yağı tüm tüylerine yayarak onlara bakım yapar. Bağlantı yerlerini yağlamış olur ve böylece tüyler mükemmel bir şekilde birleşebilirler. Bu bir mühendislik harikasıdır…
Dr. McIntosh, böyle üstün bir düzene sahip tüylerin evrimleştiği yani bilinçli olarak yaratılmadığı fikrini bilimsel bulmamaktadır. McIntosh, bu düşüncesini şöyle ifade etmektedir:
“Bir kitapta Hong Kong’a iniş yapan bir uçağı ve tam da o anda yere konmak üzere olan bir şahinin resmini görmüştüm. Şimdi, kuşlar ve uçakları birlikte ele aldığınızda, birinin tasarlanmış olduğunu ama diğerinin olmadığını mı söylersiniz? Ben bunu söylemeyi bilimsel açıdan uygunsuz buluyorum.” “Flying High”, An interview with Dr. Andy McIntosh http://www.answersingenesis.org/home/area/magazines/docs/v20n2_mcintosh.asp 

Kuşların Evrimi Senaryosuna Bir Başka Önemli Darbe: Tavus Kuşu Tüyleri

Kuşların evrimi senaryolarının geçersizliğini gösteren bir başka önemli örnek de tavus kuşunun tüyleridir. Bu canlının harika renkler ve desenlere sahip olmasını sağlayan yapı, hem çok estetik, hem de çok komplekstir. Bu yüzden Charles Darwin tavus kuşu tüylerindeki muhteşem güzelliklerle dolu yapıyı görünce iddialarının tutarsızlığıyla yüzyüze gelmiş ve şu itirafı yapmıştır: 

“Bir tavus kuşunun kuyruğundaki tüyün görünümü, ne zaman bakacak olsam, beni hasta ediyor.” Darwin, F., (Ed), Letter to Asa Gray, dated 3 April 1860, The Life and Letters of Charles Darwin, John Murray, London, Vol. 2, s. 296, 1887; 1911 Edition, D. Appleton and Company, New York and London, Vol. 2, s. 90-91

Tavus kuşu tüyünde, matematiksel denklemlere dayalı geometrik desenler vardır. Bu tüylerde, ışığı yansıtma açısına göre değişen gözalıcı renklerin şaşırtıcı bir özelliği pigmentlere bağlı olmamalarıdır. Bu yapıyı yakından inceleyen araştırmacılar, tüylerin katmanlarının son derece özel ayarlandığını ve desenleri ortaya çıkaran yapının indirgenemez komplekslikte olduğunu ortaya çıkarmışlardır. Elbette böyle bir tüy yapısı doğal sebeplere dayalı hayali süreçlerle açıklanamamakta ve Darwin’in teorisinin geçersizliğini göstermektedir. www.tuymucizesi.com

SONUÇ: 
Gerçekte yaşayan kuşlarla sözde ataları olan yaşayan sürüngenler arasında derin anatomik farklılıklar bulunur. Omurgalı Palentolojisi konusunda dünyanın sayılı uzmanları arasında yer alan Robert Caroll bu konuda şunları söyler:

“Kuşlar, tüm omurgalı sınıfları arasında açıkça en özgün gruptur, ve en yakın akrabaları olduğu ileri sürülen sürüngenlerle aralarında anatomi ve yaşam şekli açısından dev farklılıklar vardır.” Caroll, R. , Patterns and Processes of Vertebrate Evolution, Cambridge University Press, New York, 1997 s. 306
Yukarıdaki bu sözler önemli bir gerçeğin itirafıdır. Bunlar, hem fosil kayıtlarında hem de iki canlı grubunun yaşayan örnekleri arasında bir evrim yaşandığı tezini yalanlamaktadır.

             Muhteşem Tüyleriyle Sülün

Evrimciler kuşların evrimi senaryolarını bilimsel kanıta dayalı tutarlı bir tez olarak değil, felsefi nedenlerle sarıldıkları bir dogma olarak benimsemektedirler. Kuş tüylerindeki kompleks yapı ve fosil kayıtlarında tüylerin evrimine delil gösterilebilecek hiçbir örnek bulunamamasının tek bir izahı vardır. Kuşlar evrimleşmemiş, yoktan var edilmiş, yani yaratılmışlardır. Hiç şüphesiz kuşların mükemmel yapılarını ve uçma yeteneklerini herşeyi bilen, onları ve tüm varlıkları, yerde ve gökte olanların tümünü yaratan üstün güç sahibi Allah yaratmıştır. Allah kuşlara verdiği uçuş yeteneğini bir Kuran ayetinde şöyle bildirmektedir: 

“Göğün boşluğunda boyun eğdirilmiş (musahhar kılınmış) kuşları görmüyorlar mı? Onları (böyle boşlukta) Allah’tan başkası tutmuyor. Şüphesiz, iman eden bir topluluk için bunda ayetler vardır.” (Nahl Suresi, 79) 
(*) Varsayıma dayalı morfolojik basamaklar: Tüylerin, varsayılan evrimleri boyunca izledikleri farzedilen, farklı görünümdeki yapısal basamaklar
(**)Bu isim evrimci paleontolog Stephen Jay Gould’un, İngiliz öykü yazarı ve şair Rudyard Kipling (1865-1936) tarafından 1902 yılında yayınlanan aynı isimli kitaba atfen yaptığı eleştiriden gelmektedir. Kipling, çocuklara yönelik hikayelerini derlediği bu kitabında; canlıların çeşitli organlarını nasıl kazanmış olabileceğine dair hayal gücüne dayalı gelişimsel masallar anlatmıştı.